بروسلی
بروسلی
نظرات شما عزیزان:
ديگر بسيار مهم تر هستند كه در پی می آيد:
الف-ريلكس ثابت: اين شيوه به صورت نشسته و يا اغلب، دراز كش انجام می شود و شخص بوسيله القاء حس سنگينی به خود، نقاط بدنش را شل كرده و به آرامش مي رسد.
الف-حساسيت زدايی عضله ای : در اين وضعيت، حساسيت عضله ها نسبت به ضربه به تدريج از بين مي روند.
ب-محكم كردن استخوانهای دست و پا: طی تمرينات رزمی و مخصوصاً مبارزه، استخوانهای هنر جويان چه در دفاع و چه در حمله بدفعات به هم اصابت می كنند و اگر يك رزمی كار ماهر در فنون رزمی استخوانهای دست و پايش محكم نباشد، ممكن است در اثر درد شديدی كه در استخوان ساعدش به علت دفاع ضربه حريف بوجود می آيد، قادر به ادامه مبارزه نباشد. پس لازم است كه استخوانهای ضروری، مخصوصاً استخوان ساعد دست و ساق پا محكم شده و حساسيت آنها نسبت به ضربه بتدريج از بين بروند.
ج-حساسيت زدايی صورت: از بين بردن حساسيت صورت نسبت به ضربه، اهميت زيادی دارد. چون ضربه به صورت باعث گيجی می شود و زماني كه رزمی كاری گيج و مغشوش شود، بهترين موقع است كه وی را تحت حملات متوالی قرار داد. فردی كه در اثر اصابت ضربه به صورتش، گيج شود ديگر هيچ عكس العملي نمی تواند از خود بروز دهد. از اينرو، حساسيت بعضی از نقاط صورت را بايد از بين برد. حساسيت زدايی صورت بايد بسيار با احتياط و بتدريج صورت گيرد و مواظب بود كه به نقاط حساس مثل: بيني يا چشمها آسيبی وارد نشود. هر 3 نوع بدن سازی كه در بالا تشريح شد، بايد حتماً تحت نظر مربي مجرب و بتدريج انجام گيرند. البته نقاط حياتی بدن نظير: بيضه، چشم، حفره گردن و غيره را بهيچ وجه نمي توان در برابر ضربه مقاوم نمود و تنها راه محافظت از آنها، تقويت فنون دفاعي است.
۴-توانايی مبارزه در فاصله نزديك : مبارزه در اغلب رشته های رزمی در فاصله دور انجام می شود و بر اين اساس، اكثر رزمی كاران تنها قادرند از فاصله دور مبارزه كنند و اگر فاصله بسته شود، در فاصله نزديك نمی توانند به نحو موثری به مبارزه شان ادامه دهند. توانايی مبارزه از فاصله نزديك، براي يك رزمی كار بزرگترين امتياز محسوب می شود. اگر دقت كرده باشيد دو نفر شخص عادی كه واقعاً با هم درگير می شوند، در يك لحظه بطور غريزي و ناخودآگاه فاصله بين خود را كم می كنند و بيشتر از ضربات دست استفاده مي نمايند. و اين امر، در تمام مبارزات حقيقی و آزاد رزمی، طبيعی است. و به همين علت است كه اكثر قهرمانان رزمی كاری كه در مسابقات از فاصله دور و به صورت كلاسيك و قراردادی مبارزه كرده و پيروز می شوند، در مبارزات غير قراردادی و آزاد و همچنين درگيريهای خيابانی، بندرت می توانند حريف خود را مغلوب سازند.
تعداد محدودی از سبكهای رزمی هستند كه مبارزه شان از فاصله نزديك و بيشتر با استفاده از دفاع ها و ضربات دست (كه پيروزی نهايی در يك نبرد حقيقی را تعيين می كند) می باشد. يكی از اين رشته ها، سبك «وينگ چون» كونگ فو است كه مبارزات اين سبك، اصلی ترين و حقيقی ترين مبارزات رزمی در جهان مي باشد، چون در شرايط كاملاً واقعي انجام مي‌گيرند. براي نمونه، مبارزات يكی از قهرمانان معروف اين رشته را بررسي مي‌كنيم: «امين پوز ته په» استاد ارشد سبك وينگ چون و يكي از قهرمانان فعلی در مبارزات آزاد جهانی است. «اِمين» در بيش از 400 مبارزه كاملاً آزاد و خشن (بدون داشتن دستكش، محافظ سر و ديگر تجهيزات ايمنی) شركت نموده و كليه حريفان خود را معمولاً كمتر از يك دقيقه مغلوب كرده و تا به حال شكست نداشته است. در بين حريفانی كه اين استاد وينگ چون شكست داده، نام چند تن از رزمی كاران و اساتيد مشهور رشته های مختلف رزمی نيز به چشم می خورد.
راز اصلي موفقيت امين، سرعت زياد و هوشياری ذهنی خارق العاده در بكارگيری تكنيكهای دفاعی و تهاجمی دست به صورت هماهنگ است. به نحوی كه وی در نبردهايش با تهور زيادي فاصله خود را با حريف می بندد و با هوشياری كامل و اغلب با استفاده از ضربات مشت مستقيم و بر هم زدن تعادل حريف، مبارزه را به نفع خود به پايان مي برد. (فنونی كه ذكر شد، از تكنيكهای رايج در سبك وينگ چون است) اگر می خواهيد قادر شويد در فاصله نزديك مبارزه كنيد، ابتدا بايد زير نظر استادی مجرب، ضربات و دفاعهای دست خود را مهارت بخشيد و سپس فنون قفلی و درويی (به زمين انداختن حريف) را بياموزيد. ضمناً از تجهيزات ايمنی نيز حتماً استفاده كنيد.
اجازه دهيد با مثالی ساده، مطلب را روشن تر سازيم: اگر شما از چيزي بترسيد و يا نسبت به موضوعی خشمگين شويد، اولين ريتم بدني تان كه از تعادل خارج می شود، تنفس شماست كه سريع و تند می گردد. حال اگر در اين وضعيت بتوانيد نفسهاي عميق و شكمي انجام دهيد يا به عبارتي تنفس هايتان را كنترل كنيد، بسرعت آرام شده و انرژی جسمی و روحيتان تحليل نمی رود.
پس اگر مايليد طی تمرينات و مبارزه زود خسته نشده و بنيه، قدرت و استقامت زيادی داشته باشيد، تمرينات تنفسی را پيوسته انجام دهيد. از طريق تمرينات صحيح كنترل تنفس، ابتدا ششها قوی می شوند و حين تمرينات طاقت فرسای رزمی كه انرژی بدن رو به اتمام است، اين ششهای قوی هستند كه تنفس را خود به خود كنترل كرده و اجازه نمی دهند، رزمی كار خسته و از ادامه فعاليت متوقف شود، بلكه با تنفسهای عميق و كسب اكسيژن بيشتر، به وی انرژی می بخشند. اينكه می بينيد بعضی از هنر جويان رزمی، در نبرد زود خسته شده يا اصطلاحاً «می بُرَند» به خاطر عدم آشنائی شان به تنفس عميق و اصولی است. نكته ديگر اينكه: يك رزمی كار اساساً بايد در حين تنفس كه بدن ضعيف شده و می خواهد انرژی بگيرد، تكنيكهای دفاعی و موقع تخليه هوا كه بدن قدرت گرفته و ميخواهد انرژی را انتقال دهد ضربه بزند.
نظر یادتون نره !
Design by
